هیچ چیز به اندازه عظمت " روحهای بزرگ " ، انسان را تحت تاثیر قرار نمی دهد.
    جوان ، در پی الگویی است که با معیار و راهنما قرار دادن آن ، به " چگونه بودن " و " چگونه زیستن " خود ، شکل و جهت دهد . بزرگان نیز چنین اند ؛ اما این ویژگی تاثیر پذیری از سرمشقها ، در سنین کودکی و نوجوانی و جوانی بیشتر است.
    تاریخ اسلام ، سرشار از چهره هایی است که هر کدام دنیایی از عظمت و پاکی و قهرمانی را در خود دارند. اصحاب با ایمان و فداکار رسول خدا (ص) و یاران با اخلاص امیر مومنان (ع) و شاگردان و اصحاب خود ساخته امامان دیگر ، هر یک به نوبه خود ، ارزشها را به ما الهام می دهند و روح ما را به تعالی و عروج می کشند.
    اما " عمار یاسر " ، در این میان از بارزترین شخصیتهای مومن و وفادار و وفاکار در راه حق و رسالت و ولایت است. تاریخ شهامتهای مسلمانان صدر اسلام و جانبازیهای یاران عاشق علی (ع) به حماسه های این یار همیشه در پیکار امیر مومنان ، آراسته است.
    گاهی حوادث ، بستر مناسبی برای رشد و شکوفایی انسانها می گردد و دست تقدیر ، ناخواسته برای انسان سعادتی جاویدان را رقم می زند.
    سر گذشت مسلمان شدن " عمار " نیز چنین بود. 
    پس از خشکسالی و فقری که سالیان طولانی " یمن " را فرا گرفته بود ، زندگی دوباره جان می گرفت " یاسر " به همراه دو برادرش ، برای یافتن برادر دیگرشان که در اثر قحطی از آنان جدا شده بود به "مکه " آمدند و پس از جستجوهای بسیار که از یافتن او مایوس شدند ، تصمیم گرفتند برگردند. ولی... یاسر برنگشت و در مکه ماند.مدتها گذشت . یاسر با " ابو حذیفه مخزومی " رئیس قبیله مخزوم ، هم پیمان گردید و با یکی از پاکترین کنیزان او ، به نام " سمیه " ازدواج کرد " عمار " ثمره این ازدواج بود.
    عمار بزرگ می شد و جامعه را ستم فرا گرفته بود و مردم چشم به راه ظهور مصلحی الهی بودند که آنان را از آن تیره روزی نجات دهد.
    حضرت محمد (ص) به نبوت مبعوث شد. عمار ، همراه با پدر و مادرش از اولین کسانی بودند که مسلمان شدند و در رکاب پیامبر ، پر افتخارترین حماسه های مقاومت و صبر و فداکاری را آفریدند.
    صحرای گرم و سوزان حجاز ، شنهای تقتیده صحرا و آفتاب داغ نیمروز ، شاهد صبر قهرمانانه یاسر و سمیه ، این پیر مرد و پیرزن نستوه و مومن بود. شکنجه هایی که این زن و مرد ، در راه ایمان و عقیده اسلامی خود متحمل می شدند دل سنگ را آب می کرد و رسول گرامی اسلام (ص) هر روز با دیدن آنان در شکنجه گاه ، نوید بهشت به آنان می داد و دعوت به پایداری و صبر می کرد مشرکان قریش با دیدن این صحنه ، بر شکنجه ها می افزودند ولی اینان ، همچنان چشم بر لبان پیامبر دوخته ، مشتاق شنیدن کلام خدا از زبان رسول الله بودند.
    صبر و مقاومت خاندان یاسر ، مشرکان را به ستوه آورد و در نهایت ، یاسر و سمیه زیر بی رحمانه ترین شکنجه ها و شلاقهای ابوجهل و ایادی او به شهادت رسیدند و اینان ، اولین شهیدان اسلام بودند که به ملکوت اعلا پیوستند و صفحات تاریخ اسلام را با خونشان رنگین نمودند.
    " عمار " ، فرزند جوان این دو قهرمان که خود تقیه نمود و نجات یافت شاهد شکنجه شدن و شهادت پدر و مادر خویش به دست جلادان بود و چون قدرت دفاع از خود و پدر و مادرش را نداشت ، متحمل ضربه های روحی شدیدی می شد ، عمار در زیر شکنجه ها ناچار شد برای حفظ جان خویش ، سخنی را که مشرکان می خواستند بگوید ، ولی قلبش مالامال از ایمان و عشق به خدا بود. او را وادار کردند که کلامی کفر آمیز بر زبان بگوید. هر چند خودش در رویارویی با پیامبر خدا شرمنده شد ، ولی آیه قرآن نازل شد و رفتار تقیه آمیز او را ستود و بر ایمان قلبی او گواهی داد.
     عمار جزء اولین گروهی بود که به دستور پیامبر (ص) به حبشه مهاجرت کردند ، تا هم از آزار قریش در امان باشند و هم در آن جا به تبلیغ اسلام بپردازند.
     پس از هجرت پیامبر اسلام به مدینه ، عمار هم همراه جمعی از مهاجران به آن حضرت پیوست و در ساختن مسجد که مسلمانان ، سنگها را از اطراف می آوردند ، عمار به اندازه دو نفر سنگ حمل می کرد .
     پیامبر (ص) به او فرمودند:
               عمار این قدر به خودت زحمت مده .
    عمار می گفت : دوست دارم در ساختن این مسجد بیش از این کار کنم.
    پیامبر (ص) دستی به شانه عمار زد و فرمود :
               " تو اهل بهشتی ، و گروهی ستمکار تو را می کشند."

      {برگرفته از کتاب " عمار یاسر " - نویسنده : جواد محدثی - ناشر : دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم - چاپ دوم - ۱۳۷۶}